موسیقی به عنوان یکی از زیباترین هنرهای ایرانی و هنری که همواره طرفداران خاص خود را در کشور داشته، مورد علاقه مردم کشور ایران است. در واقع بزرگانی در هنر این مرز و بوم زیست می‌کنند که هر یک برای خود، از مطرح‌ترین چهره‌های موسیقی به شمار می‌روند.

رهبر ارکستر ملی ایران چندی پیش به همراه شاگردان خود میهمان اصفهان بود. ارکستر ملی ایران در برنامه‌ای که در کاخ موزه چهلستون برپا شد استاد آواز مکتب موسیقی اصفهان، علی‌اصغر شاهزیدی را همراهی کرد، این همراهی مورد استقبال بی‌نظیر هنردوستان قرار گرفت.

فریدون شهبازیان (زاده بیست و یکم خردادماه ۱۳۲۱ تهران) آهنگ‌ساز اهل ایران متولد خیابان فخر رازی محله دانشگاه تهران بوده، بازنشسته صدا و سیما و رهبر فعلی ارکستر ملی ایران است.

شهبازیان یادگیری موسیقی را از سن 8 سالگی و با ساز ویولن نزد عطا اله خرم میثاق آغاز کرد و در سن ۱۸ سالگی به عضویت ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری در آمد. او در سال ۱۳۴۶رهبر گروه کر و ارکستر سمفونیک رادیو شد.

وی فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده و در دهه ۶۰ آهنگسازی برای فیلم را نیز آغاز کرد. وی به همراه علی معلم شورای موسیقی را در صدا وسیما تشکیل دادند که وظیفه نظارت و حمایت از موسیقی پاپ را به عهده داشت.و طی حکمی از سوی مدیر عامل بنیاد رودکی به عنوان رهبر دائم ارکستر موسیقی ملی انتخاب شد.

شوق گفت‌وگو با فریدون شهبازیان و دلیل حضورش در این کنسرت ما را به سمت وی کشاند، رهبر اکستر ملی ایران دعوت به گفت‌وگو را پذیرفت و به سوالات ما پاسخ داد.

پدرم موسیقی‌دان و رهبر ارکستر شماره 3 رادیو بود، او که خود از شاگردان استاد صبا بود مرا از نوجوانی به مسیر موسیقی هدایت کرد و به هنرستان موسیقی کشاند. از هشت سالگی نواختن ویولن را آغاز کردم، در ادامه مسیر به دانشگاه رفتم و گرایش آهنگسازی را برای ادامه تحصیل انتخاب کردم.

تحصیل و استفاده از کلاس اساتید بزرگ در این راه بسیار تاثیرگذار بود، این یادگیری تنها در دانشگاه نبود و پس از دانشگاه نیز در ‌مستر کلاس اساتید مختلف شرکت می‌کردم و تجربیات و سواد موسیقی من رشد کرده و در نوشتن آثار موسیقیایی پیشرفت کردم، تمام آثارم مورد توجه مردم قرار گرفت و هیچ اثری از من منتشر نشده که مردم آن را دوست نداشته باشند.

آیا جهان‌بینی و دید هنرمندان در زندگی با دیگران متفاوت است؟

طبیعی است که زندگی هنرمندان با دیگران فرق دارد و این به معنای ارجحیت و برتری نیست، موضوع، تفاوت نگاه به مسائل است، شرایط زندگی و آموزش‌هایی که در مسیر فراگیری هنر وجود دارد سبب می‌شود تا هنرمند دیدی متفاوت داشته باشد.

در مورد جهان‌بینی موضوع کمی متفاوت است، جهان‌بینی هنرمند سبب می‌شود تا او دست به خلق اثر هنری در هر زمینه‌ای بزند و این جهان‌بینی نیز در اثر مطالعه ایجاد می‌شود، این آموزش و مطالعه در تمام عمر هنری و برای همه نیاز است، من همچنان مطالعه در زمینه‌های مختلف را ادامه می‌دهم، در حال یادگیری هستم و تنها به علوم موسیقی اکتفا نمی‌کنم، دانش اجتماعی برای هنرمند بسیار مهم است.

آقای شاهزیدی را از حدود بیست سال پیش می‌شناسم، بر اساس ملودی‌های استاد تجویدی دو آلبوم برای او نوشتم و در همان زمان این دو آلبوم ضبط و روانه بازار شد. این برنامه را با رضایت کامل قلبی قبول کردم، تا امروز کاری را به‌اجبار انجام ندادم و پیرو قلبم هستم.

وقتی آقای شاهزیدی از من درخواست کرد در این برنامه او را با ارکستر ملی که بیش از یک سال است رهبری آن را بر عهده دارم، همراهی کنم، با آنکه می‌دانستم او سال‌هاست با ارکستر برنامه اجرا نکرده قبول کردم و اکنون نیز از این اجرا رضایت دارم.

من کارهایم را با وجدان بیدار، آگاهی و رضایت قلبی انجام می‌دهم، حتی یک مورد کار در کارنامه‌ام ندارم که آن را دوست نداشته باشم و نتیجه این دید به تولید اثر خوب منجر می‌شود.